Να το κάνουμε 45%. Και γιατί 45%; Καλά, τότε να το κάνουμε 35%. Όχι δεν μιλάμε για παιχνίδι, για το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων και επιχειρήσεων μιλάμε. Και τα νούμερα αφορούν φυσικά στα ποσοστά περικοπών στις ταρίφες υφιστάμενων έργων φωτοβολταϊκών που κατά καιρούς ρίχνει στο τραπέζι το ΥΠΕΚΑ, στο πλαίσιο ενός ιδιότυπου δήθεν “δημόσιου διαλόγου”. Ας παίξουμε λοιπόν με τα νούμερα και ας δούμε μερικές αλήθειες πίσω απ’ αυτά.
Δεδομένο πρώτο. Οι καθυστερήσεις πληρωμών του ΛΑΓΗΕ προς τους παραγωγούς ΑΠΕ είναι σήμερα 6-7 μήνες. Το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε πάνω από 1 δις ευρώ. Με βάση το τελευταίο Μηνιαίο Δελτίο Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ (Ιούλιος 2013) το συσσωρευμένο χρέος του ΛΑΓΗΕ προς τους παραγωγούς ΑΠΕ θα είναι στο τέλος του έτους 445 εκατ. ευρώ (ή 487 εκατ. ευρώ αν υπολογίσει κανείς και τα διαφυγόντα έσοδα από το Τέλος ΕΡΤ, λόγω των γνωστών εξελίξεων). Του λείπει 0,5 δις και τους παρακρατά 1 δις λοιπόν. Και τα υπόλοιπα που πάνε, θα αναρωτηθεί κανείς; Προφανώς για την κάλυψη της ρευστότητας σε άλλα κανάλια της ενεργειακής αγοράς, αφού όλοι χρωστάνε σε όλους. Με άλλα λόγια, οι παραγωγοί ΑΠΕ καλύπτουν εμμέσως τις τρύπες της ΔΕΗ και των λοιπών παικτών της ενεργειακής αγοράς. Κι ενώ συμβαίνει αυτό, όλοι πυροβολούν τις ΑΠΕ και κυρίως τα φωτοβολταϊκά. Φωνάζει ο κλέφτης...
Το πρόβλημα του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ είναι διττό. Αφορά τόσο στο συσσωρευμένο χρέος του ΛΑΓΗΕ προς τους παραγωγούς, για απαιτήσεις παρελθόντων μηνών, όσο και στη δυνατότητα του ΛΑΓΗΕ να διατηρεί τον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ ισοσκελισμένο και μη ελλειμματικό, σε βάθος 20ετίας.
Σε ότι αφορά στο συσσωρευμένο χρέος, να σημειώσουμε ότι αυτό είναι χρέος του ΛΑΓΗΕ προς τους παραγωγούς και όχι προς το Δημόσιο, τις Τράπεζες ή κάποιον τρίτο. Δεν είναι λοιπόν λογικό να απαιτεί ο ΛΑΓΗΕ εισφορά από τους παραγωγούς για να αποπληρώσει το χρέος του προς αυτούς. Εκείνο που μπορεί να ζητήσει, είναι πιθανώς μια κοινά συμφωνημένη προσωρινή παράταση αποπληρωμής αυτού του χρέους. Σήμερα οι καθυστερήσεις στις πληρωμές είναι 6-7 μήνες. Αν συμφωνηθεί η προσωρινή παγίωση μιας χρονοκαθυστέρησης της τάξης των 3-4 μηνών στην πληρωμή των παραγωγών, το χρέος θα μηδενιστεί αυτόματα λογιστικά. Οι Τράπεζες από την πλευρά τους θα μπορούσαν να δώσουν μια αντίστοιχη περίοδο χάριτος στους δανειολήπτες. Μακροπρόθεσμα, και εφόσον η βιωσιμότητα του Ειδικού Λογαριασμού το επιτρέψει, θα μπορούσε η περίοδος αποπληρωμής να συντμηθεί και πάλι.
Σε ότι αφορά στο μεσοπρόθεσμο ισοσκελισμό του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ, τα οικονομικά στοιχεία που έχει δημοσιοποιήσει ο ΛΑΓΗΕ αλλά και οι σχετικές μελέτες που έχει εκπονήσει για λογαριασμό του ΣΕΦ το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης, υποδεικνύουν ότι το χρηματοδοτικό κενό (δεδομένων των λοιπών πόρων, δηλαδή του ΕΤΜΕΑΡ, του τέλους λιγνίτη, των δικαιωμάτων εκπομπών κ.λπ, όπως προβλέπονται από την υφιστάμενη νομοθεσία) είναι της τάξης των 450 εκατ. ευρώ ετησίως. Το ποσόν, συνεπώς, το οποίο πρέπει να αναζητά το ΥΠΕΚΑ από την πρόσκληση που απηύθυνε προς τους παραγωγούς για συναινετική εξεύρεση λύσης, είναι μόλις το 65% αυτού που ανακοίνωσε (700 εκατ. ευρώ) κι αυτό γιατί ένα μεγάλο μέρος των πόρων του Ειδικού Λογαριασμού για τις ΑΠΕ κατευθύνεται σε άλλες ανάγκες της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας που δεν σχετίζονται με τις ΑΠΕ. Στην πραγματικότητα, η οικειοθελής συμμετοχή των παραγωγών φωτοβολταϊκών (συμπεριλαμβανομένων των οικιακών), σε μια μείωση των εγγυημένων τιμών μεσοσταθμικά της τάξης του 30% (στα επίπεδα δηλαδή της υφιστάμενης έκτακτης εισφοράς), σε συνδυασμό με την αντίστοιχη ρύθμιση για τις λοιπές ΑΠΕ (10%), επαρκεί για τη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση του Ειδικού Λογαριασμού.
Οι παρακάτω πίνακες δείχνουν τα στοιχεία εσόδων-εξόδων του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ που βασίζονται στο Μηνιαίο Δελτίο Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ (Ιούλιος 2013), τροποποιημένο σύμφωνα με το σκεπτικό που αναπτύχθηκε παραπάνω:
(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ)
(ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ)
Σε κάθε περίπτωση, είναι παράλογο να ζητείται από τους επενδυτές να συμμετάσχουν εθελοντικά σε ένα “κούρεμα” μεγαλύτερο από το απολύτως απαραίτητο για τη “διάσωση” του ΛΑΓΗΕ ή από την ήδη καταβαλλόμενη επαχθή έκτακτη εισφορά, αφού αυτό θα τους οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή, την οποία φυσικά δεν πρόκειται να αποδεχθούν. Άλλωστε, ακόμη και το Μνημόνιο (κεφ. 6.1.4. παρ. 3) αναφέρει πως τα όποια μέτρα δεν θα πρέπει να θέτουν εν κινδύνω τη βιωσιμότητα των επενδύσεων.
(energypress.gr)
